پنج بهترین و پنج بدترین گوشی سامسونگ در تمام دوران

سامسونگ ممکن است هرگز به همان اندازه که اپل در فرهنگ عمومی جا افتاده، نبوده باشد، اما این امر جلوی این شرکت را نگرفته است که به یک غول تبدیل شود، به‌خصوص در دنیای دستگاه‌های اندرویدی.

به عنوان یک رهبر در نوآوری گوشی‌های هوشمند، سامسونگ در طول سال‌ها دستگاه‌های بسیار خاطره‌انگیزی را ارائه داده است. همچنین، این شرکت دستگاه‌های قابل‌فراموشی نیز به بازار عرضه کرده است و لحظات گاهی شرم‌آوری را نیز تجربه کرده است. از گوشی‌های تاشو و فلپ تا فراخوان‌های جهانی، این شرکت کره‌ای یک سفر پرفراز و نشیب داشته است.

با نوآوری‌های هوش مصنوعی و دوربین‌های تغییر دهنده بازی، آخرین نسخه‌های اپل و سامسونگ باعث می‌شوند آینده مانند یک مسابقه دو اسب به نظر برسد. اما برای رسیدن به جایگاه فعلی، سامسونگ از یک گذشته پر از موفقیت‌ها و شکست‌ها عبور کرده است و امروز نگاهی به این گذشته می‌اندازیم. در اینجا، پنج گوشی برتر و پنج گوشی بدترین سامسونگ را که تا به حال به بازار عرضه شده‌اند، معرفی می‌کنیم.

بهترین: Samsung Galaxy S II

Samsung Galaxy S II دنباله‌ای بزرگ بر Galaxy S بود و به سادگی، یک موفقیت بزرگ بود. در سال ۲۰۱۱ راه‌اندازی شد و به سامسونگ کمک کرد تا به عنوان یک بازیکن بزرگ در بازار اندروید قرار بگیرد و یکی از اولین گوشی‌هایی بود که به طور جدی به سلطه آیفون تهدید می‌کرد. در حالی که این گوشی دور از کامل بود — به‌خصوص در مقایسه با برخی از گوشی‌های بزرگ امروزی — Galaxy S II بسیاری از بهترین سخت‌افزارهای موجود در آن زمان را در خود جای داده بود. این گوشی دارای پردازنده دو هسته‌ای 1.2GHz Exynos و صفحه نمایش خیره‌کننده Super AMOLED Plus بود که به عنوان ویژگی برجسته آن خدمت می‌کرد. همچنین سطح عملکرد زمان خود را با 1 گیگابایت رم به جلو برد.

علاوه بر این، دارندگان آن ویدیوهای کامل HD پیشرفته و دوربین اصلی ۸ مگاپیکسلی دریافت می‌کردند که تصاویری شفاف‌تر و زنده‌تر نسبت به آنچه که عموماً در آن زمان ارائه می‌شد، تولید می‌کرد. علاوه بر این، باتری آن بیش از ۱۸ ساعت استفاده مداوم در شبکه 2G ارائه می‌داد. با این حال، سامسونگ موفق شد این گوشی را نسبتاً باریک و سبک نگه دارد. ویژگی‌های دیگر که پس از ظاهر شدن در S II بیشتر شایع شدند شامل تلفن همراه، ارتباطات نزدیک میدان و یک دوربین سلفی برای گرفتن “عکس‌های ونی” بود که در بررسی Samsung Galaxy S II در سال ۲۰۱۲ آن‌ها را توصیف کردیم.

در کل، Samsung Galaxy S II در سفر تکنولوژیکی غول فناوری به شهرت بسیار مهم بود و امروز توسط بسیاری به عنوان بهترین گوشی سامسونگ در تمام دوران در نظر گرفته می‌شود.

بدترین: Samsung Galaxy Note 7

Galaxy Note 7 گوشی واقعاً بدی نبود، فقط تمایل به انفجار خودبخودی داشت. اگر می‌توانستید با این واقعیت راحت بخوابید، یک گوشی بسیار خوب داشتید. اما نمی‌توانستید آن را به سفرهای هوایی ببرید و در نهایت یک فراخوان جهانی برای آن صادر شد.

با این حال، لیست‌های مزایا و معایب در اینترنت به نمایشگر فوق‌العاده، ساختار با کیفیت، دوربین عالی و عمر باتری طولانی آن اشاره کردند در مقابل قیمت بالای آن، صدای مونو و این واقعیت که ممکن است در جیب شما در هر لحظه منفجر شود. ما در سال ۲۰۱۶ به Galaxy Note 7 یک بررسی مثبت دادیم، اما این قبل از رسیدن گزارش‌های باتری معیوب بود — واقعیت این است که این گوشی نباید هرگز به بازار عرضه می‌شد.

تا به امروز، فاجعه باتری Note 7 همچنان بزرگ‌ترین لکه در تاریخ گوشی‌های هوشمند باقی مانده و به شدت به شهرت سامسونگ در سراسر جهان آسیب رساند. خوشبختانه، این شرکت از اشتباهات خود درس گرفته و تعدادی گوشی هوشمند با کیفیت بالا را ارائه کرده است که تاکنون زندگی هیچ‌کس را تهدید نکرده است.

بهترین: Samsung Galaxy S24 Ultra

در حالی که نوآوری‌های هوش مصنوعی آن همه را تحت تأثیر قرار نداده است، سامسونگ بی‌شک ویژگی‌های فوق‌العاده‌ای را در S24 Ultra یکپارچه کرده که آن را سر و شانه بالاتر از رقبا — حداقل در مقایسه با گوشی‌های اندرویدی — قرار می‌دهد.

عملکرد کلی با استفاده از پردازنده نسل سوم Snapdragon 8 که به طور قابل توجهی نسبت به S23 Ultra بهبود یافته است، به یک سطح بالاتر ارتقاء یافته است. این پردازنده، همراه با ۱۲ گیگابایت رم، اطمینان می‌دهد که خریداران یکی از سریع‌ترین و بالاترین عملکردهای گوشی‌های هوشمند را در تمام دوران دارند. با ساختار واقعاً با دوام — شیشه Gorilla Armor که به طور انحصاری در S24 Ultra موجود است — و روشنایی پیک بسیار قابل توجه، چیز کمی برای نپسندیدن در این گوشی وجود دارد.

البته، ویژگی‌های هوش مصنوعی Galaxy است که همه را هیجان‌زده کرده است. نوآورانه‌ترین ویژگی Live Translate است که می‌تواند تماس‌های صوتی یا حتی مکالمات رو در رو را در زمان واقعی ترجمه کند. در حالی که فناوری هنوز به سطح مترجم جهانی علمی تخیلی نرسیده است، یک افزودنی چشمگیر است. با این حال، ما دریافتیم که ویژگی Chat Assist S23 Ultra، در حالی که اغلب مفید است، گاهی اوقات نتایج خنده‌داری تولید می‌کند، به‌ویژه با پیشنهادات ایموجی و هشتگ خود. سری S24 همچنین ویژگی Circle to Search را معرفی کرد که به شما امکان می‌دهد به سادگی یک تصویر را دور کنید تا نتایج گوگل فوری را دریافت کنید.

دوربین نیز چیزها را به یک سطح جدید می‌برد. لنز اصلی ۲۰۰ مگاپیکسلی توسط یک تله‌فوتو ۵۰ مگاپیکسلی ۵ برابری تکمیل می‌شود و هوش مصنوعی در اینجا نیز وارد عمل می‌شود، با ویژگی AI Zoom. این ویژگی به عکاسان امکان می‌دهد تا جزئیات تیز به دست آورند، با نتایج به طرز شگفت‌انگیزی خوب — حتی هنگام زوم تا ۱۰۰ برابر.

بدترین: Samsung Galaxy S4

از نظر طراحی، Galaxy S4 اساساً همان Galaxy S3 بود با یک رنگ جدید. با این حال، این مانع از خرید مردم نشد و این گوشی هنوز هم پرفروش بود. با این حال، ساختار پلاستیکی، کیفیت دوربین متوسط و عمر باتری ناامیدکننده آن منجر به برخی بررسی‌های ضعیف و فشار بر سامسونگ برای نوآوری بیشتر شد.

اما چیزی که بیشتر مردم را نگران کرد، پوست TouchWiz و ویژگی‌های بسیاری از آن بود که به نظر بی‌فایده می‌آمد. با گیمیک‌هایی مانند اسکرولینگ با شیب سر که هرگز محبوب نشدند و ویژگی‌های “نوآورانه” دیگری مانند Group Play، با توانایی سینک گوشی به یک سیستم صدای فراگیر با گوشی‌های دیگر، S4 به خاطر نرم‌افزارهای اضافی خود مورد انتقاد قرار گرفت. بسیاری از کاربران احساس کردند که این منجر به مشکلات عملکرد و تجربه کلی پرهرج‌ومرج شد.

در بررسی Galaxy S4 در سال ۲۰۱۳، ما اشاره کردیم که سامسونگ تخصص کافی را به دوربین اختصاص نداده است. ما متوجه شدیم که افزایش تعداد پیکسل‌ها به طور کامل اجازه نمی‌دهد که گوشی با رقبا نزدیک خود رقابت کند و تصاویر در نور کم اغلب نتایج نویزی و با کیفیت ضعیف داشتند. عدم وجود تثبیت‌کننده تصویر نوری بخشی از این مسئله بود، اما ما همچنین اشاره کردیم که دوربین اغلب در فوکوس روی موضوعات نزدیک مشکل داشت.

با نگاه به گذشته، S4 باید زمین‌های جدیدی را شکسته باشد به جای بازگشت به بسیاری از همان‌ها. شاید سامسونگ باید به جای گیمیک‌های پر زرق و برق، به نوآوری واقعی اولویت می‌داد. با این حال، فروش قوی این واحد مطمئناً شرکت را به تخصیص منابع بیشتر به پیشرفت‌های آینده تحریک کرد.

بهترین: Samsung Galaxy Nexus

فناوری Super AMOLED در Samsung Galaxy Nexus به گوشی کمک کرد تا یکی از غنی‌ترین و با جزییات‌ترین نمایشگرها را در آن زمان ارائه دهد. این یکی از اولین گوشی‌هایی بود که صفحه نمایش 720p HD داشت و همچنین یک صفحه نمایش بزرگ ۴.۶۵ اینچی بود. این گوشی احساس استحکام می‌کرد و دارای یک قاب داخلی فلزی بود که آن را کمی از رقبایش بادوام‌تر می‌کرد و همچنین به طور شگفت‌انگیزی سبک و نازک بود.

با این حال، همانطور که در بررسی Samsung Galaxy Nexus در سال ۲۰۱۲ اشاره کردیم، همکاری نزدیک شرکت با گوگل بود که Samsung Galaxy Nexus را به بالاترین سطوح تاریخ گوشی‌های هوشمند رساند. این همکاری مشکل برجسته‌ترین گوشی‌های سامسونگ در آن زمان — رابط کاربری TouchWiz — را از بین برد و به Galaxy Nexus اجازه داد تا با اندروید خالص بدون تغییرات مزاحم سامسونگ اجرا شود. کاربران تجربه‌ای بسیار رضایت‌بخش‌تر با به‌روزرسانی‌های سریع‌تر و رابط کاربری بسیار دوستانه‌تری داشتند.

آن‌ها همچنین از بسیاری دیگر از مزایای سیستم‌عامل اندروید Ice Cream Sandwich بهره‌مند شدند، از جمله چندوظیفه‌ای پیشرفته، ویجت‌های قابل تغییر اندازه، بهبودهای عکس و باز کردن قفل با صورت. همچنین یکی از اولین گوشی‌هایی بود که به تراشه NFC مجهز شد که به طور فزاینده‌ای در گوشی‌های هوشمند رایج شده است.

با این حال، فروش‌ها کم بودند. با این وجود، Galaxy Nexus نقش مهمی در تکامل اندروید ایفا کرد و همچنان یک ورودی قابل توجه در تاریخ عرضه گوشی‌های هوشمند است.

بدترین: Samsung Galaxy S6

با Galaxy S6، سامسونگ زیبایی‌شناسی و ساختار را بر هر چیز دیگری اولویت داد. بنابراین در حالی که دارای یک طراحی لوکس فلزی و شیشه‌ای بود، شرکت همچنین افزایش قیمت شدید و غیر موجه‌ای را مطرح کرد. با این حال، سامسونگ در نهایت مجبور شد قیمت‌ها را هم بر Galaxy S6 و هم بر Galaxy S6 Edge کاهش دهد پس از فروش‌های ناامیدکننده.

با این حال، چیزی که بیشتر از همه انتقادها را به خود جلب کرد، نبود ویژگی‌ها بود نه قیمت. یکی از حذف‌های بحث‌برانگیزتر، شکاف کارت Micro SD بود که به این معنی بود که طرفداران سامسونگ دیگر نمی‌توانستند فضای ذخیره‌سازی گوشی خود را گسترش دهند. علاوه بر این، باتری نیز مهر و موم شده بود. این موضوع به ویژه ناامیدکننده بود زیرا S6 همچنین عمر باتری کمتری نسبت به S5 داشت و کاربران نمی‌توانستند باتری یدکی را جایگزین کنند. نبود رتبه IP نیز بسیاری از طرفداران وفادار سامسونگ را ناامید کرد زیرا اپل همچنان بر بازار مسلط بود.

همه چیز تیره و تار نبود، با این حال. S6 دارای یک دوربین ۱۶ مگاپیکسلی برتر با تثبیت‌کننده تصویر نوری بود. علاوه بر این، عملکرد سریع بود و کاربران می‌توانستند از شارژ سریع بی‌سیم لذت ببرند. همچنین دارای یک صفحه نمایش AMOLED HD روشن و شارپ بود که تحسین خاصی را به خود جلب کرد. با وجود این ویژگی‌ها، بسیاری احساس کردند که Galaxy S6 یک گام مهم به عقب از Galaxy S5 مقاوم در برابر آب، با شکاف Micro SD و باتری قابل تعویض بود.

بهترین: Samsung Galaxy Z Flip 5

بازگشت به زمان‌های اخیر، Samsung Galaxy Z Flip 5 پس از Z Flip 4 در اواخر تابستان سال ’23 عرضه شد و توانست بر آنچه که یک گوشی تاشو بسیار محبوب سامسونگ بود، بهبود بخشد. با چیپست سریع Snapdragon 8 Gen 2 و ۸ گیگابایت رم، Z Flip 5 در عملکرد بهبود یافت.

علاوه بر این، صفحه نمایش Foldable Dynamic AMOLED 2X خیره‌کننده اندازه بزرگ خود و نرخ تازه‌سازی 120Hz را حفظ کرد اما روشنایی پیک را به یک مقدار چشمگیر ۱۷۵۰ نیت افزایش داد. این به این معنی بود که صفحه نمایش خیره‌کننده همچنان اسکرول صاف داشت و به راحتی می‌توانستید آن را در شرایط روشن ببینید، از جمله زیر نور خورشید شدید. همچنین همان صفحه نمایش خارجی مفیدی را داشتید که در Flip 4 بسیار محبوب بود.

بنابراین، Flip 5 بهتر از همیشه به نظر می‌رسید که به خودی خود بسیار چشمگیر بود. با این حال، ما در بررسی Galaxy Z Flip 5 اشاره کردیم که سامسونگ همچنین توانست مشکل طراحی کلی Flip 4 را با حذف فاصله‌ای که هنگام بستن گوشی وجود داشت، برطرف کند. با طراحی اکنون کامل، گوشی حتی نازک‌تر بود و به راحتی می‌توانست در جیب‌های تنگ‌ترین قرار بگیرد.با دوربین سلفی عالی آن تکمیل شده بود، این گوشی در بین علاقه‌مندان به مد موفق بود. نبود گزینه تله‌فوتو ممکن است عکاسان جدی‌تر گوشی هوشمند را منصرف کرده باشد، اما این گوشی همه چیز درباره شیک بودن بود و در این کار موفق بود.

بدترین: Samsung Wave S8500

سیستم‌عامل اختصاصی سامسونگ به نام bada دلیل اصلی این شکست کامل در سال ۲۰۱۰ بود. در حالی که Wave S8500 از برخی جنبه‌های سخت‌افزاری تحسین می‌شد، نرم‌افزار آن بود که آن را ناامید کرد و به طور جهانی محکوم شد. ما تلاش کردیم بهترین بررسی صادقانه و متعادل ممکن را به Samsung Wave S8500 بدهیم، و ساخت نازک، مقاوم، صفحه نمایش Super AMOLED شارپ و روشن و سایر ویژگی‌هایی که این گوشی را امیدوارکننده می‌کرد، تحسین کردیم. با این حال، غیر ممکن بود که به این واقعیت توجه نکنیم که دستگاه به دلیل سیستم‌عامل ضعیف آن محدود شده بود.

در حالی که سامسونگ سعی داشت یک تجربه کاربری جذاب برای کاربران گوشی‌های هوشمند ارائه دهد، شکایات متعددی وجود داشت. مهم‌ترین آن‌ها کمبود برنامه‌های موجود بود. Samsung Apps، که منبع برنامه‌ها برای Wave S8500 بود، کمتر از ۱۰۰۰ برنامه موجود داشت در مقایسه با ۲۰۰,۰۰۰ برنامه موجود در فروشگاه اپل. به این ترتیب، به نظر نمی‌رسید که سرمایه‌گذاری در Samsung Wave S8500 ارزشمند باشد. حتی فروشگاه Google Play در آن زمان ۷۰,۰۰۰ عنوان داشت — اما این‌ها تنها با گوشی‌های دیگر سامسونگ سازگار بودند.

با این حال، تمام ماجرای bada بیهوده نبود. این یک افزوده ارزشمند به تجربه سامسونگ در توسعه فناوری بود و به شدت به پیشرفت‌های آینده کمک کرد.

بهترین: Samsung Galaxy Note

Samsung Galaxy Note یک انتشار مهم در تاریخ این شرکت بود که فبلت مجهز به قلم را به جهان معرفی کرد. این راه را برای نمایشگرهای بزرگ‌تر که رایج شوند باز کرد و قلم S-Pen را معرفی کرد که بازی را تغییر داد. این ترکیب صفحه نمایش بزرگ و قلم دقیق و حساس به فشار تضمین کرد که Galaxy Note اولین گوشی هوشمندی بود که برای بهره‌وری جدی طراحی شده بود.

در آن زمان، سازندگان گوشی‌های تلفن همراه به شدت به ساخت دستگاه‌های خود به کوچکی ممکن مشغول بودند. به هر حال، ایده تلفن همراه همین بود، اما Galaxy Note همه چیز را تغییر داد. در حالی که Note اصلی صفحه نمایش کوچکتری نسبت به برخی از غول‌هایی که امروزه می‌بینیم داشت، در آن زمان ۵.۳ اینچ بسیار بزرگ بود.

بنابراین، فبلت متولد شد. این زمینه را برای فراوانی گوشی‌های هوشمند با نمایشگرهای بزرگ که امروز هیچ نشانه‌ای از کند شدن نشان نمی‌دهند، آماده کرد. با این حال، Samsung Galaxy Note با وجود صفحه نمایش بزرگ خود، همچنان قابل حمل بود. ساختار فوق‌العاده نازک آن به این معنی بود که همچنان می‌توانست به راحتی در جیب جلوی شما قرار بگیرد.

فروش‌ها نسبتاً کم بودند، اما بازار هدف هنوز هم خاص بود. استقبال Note اصلی تا حدی قطبی بود، اما پسر، آیا آن و بسیاری از جانشینان آن توانستند همه را اشتباه ثابت کنند.

بدترین: Samsung Galaxy Fold

در حالی که سری Galaxy Fold به برخی نوآوری‌های عمیق در زمینه گوشی‌های تاشو دست یافته است، مدل اصلی دقیقاً پایه موفقیت را نگذاشته است.

در مقایسه با دستاوردهای برجسته مهندسی که در مدل‌های جدیدتر Fold و Flip مشهود است، Samsung Galaxy Fold اصلی طراحی قوی مورد نیاز برای موفقیت در آینده را نداشت. از ابتدا بسیار ضعیف بود و حتی تأخیری در انتشار داشت زیرا بسیاری از واحدهایی که برای بررسی به نشریات ارسال شده بودند، شکسته می‌شدند. وضعیت تا حدی بهبود یافت پس از انتشار، اما بسیاری از منتقدان و مصرف‌کنندگان در آن زمان هنوز به دوام گوشی قانع نشده بودند.

در حالی که بسیار شیک به نظر می‌رسید، مانند یک تبلت تاشو کار می‌کرد، باتری قدرتمندی داشت و بازی با گوشی را به سطح جدیدی برد، اما بسیار گران‌قیمت بود. در واقع، حدود دو برابر قیمت گوشی‌های پرچمدار دیگر در آن زمان بود. با توجه به صفحه نمایش پلاستیکی شکننده، این گوشی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین ناامیدی‌های سامسونگ باید در نظر گرفته شود. خوشبختانه، دوام و طراحی در نسخه‌های بعدی بهبود یافت و نسخه‌های جدیدتر مانند Galaxy Z Fold 5 اکنون بیشتر شبیه به چشم‌انداز اولیه سامسونگ است.

چگونه به انتخاب‌های خود رسیدیم

رسیدن به لیست گوشی‌های برجسته سامسونگ تنها به پنج عدد کار سختی بود، و یافتن پنج عددی که بتوان آن‌ها را به عنوان گوشی‌های بد در نظر گرفت — با یک یا دو استثنا — حتی چالش‌برانگیزتر بود.

با این حال، پس از در نظر گرفتن بررسی‌های کارشناسانی خودمان در SlashGear، همچنین به بررسی‌های تاریخی مصرف‌کنندگان و تعداد کل واحدهای فروخته شده نگاه کردیم. در نهایت، به حوادث بزرگ و نوآوری‌های مهمی که گوشی‌های سامسونگ به ما داده‌اند نگاه کردیم، همه در حالی که در نظر می‌گرفتیم چگونه این‌ها روندهای مهم صنعت را شکل داده‌اند — برای بهتر یا بدتر. این ما را به مجموعه نهایی پنج بهترین و پنج بدترین گوشی‌های سامسونگ در تمام دوران رساند.

نوشته شده توسط عوامل موبونیز